در قالب word و در 22 صفحه، قابل ویرایش.
در گذشته تنها راه برای دکوراسیون کاشی های سرامیکی، استفاده از روش های چاپ سنتی بود. این روش های سنتی عمدتاً شامل روش های چاپ سیلک اسکرین (screen printing) بوده است.
محدودیت های مربوط به فرایند سنتی
فرایند تولید سنتی دارای برخی محدودیت ها، می باشد. تنها در یک حالت، کوره پخت کاشی دارای بازده بالاست.
این زمان، وقتی است که مقادیر زیادی از کاشی به داخل کوره وارد شود. در زمان هایی که مقادیر اندکی کاشی نیاز باشد، این مورد مسئله ساز می باشد.
از جمله محدودیت های روش های سنتی می توان به زمان اجرای طولانی، سخت بودن مدیریت رنگ، برنامه ریزی تولید بدون انعطاف، وجود الگوهای تکرار شونده، احتمال بیشتر شکست کاشی و قابلیت دکوراسیون تنها کاشی های مسطح، اشاره کرد.
روش چاپ دیجیتال:
واضح است که صنعت کاشی های سرامیکی، نیازمند یک روش دکوراسیون است که بر این مشکلات و چالش ها، فایق آید.
یکی از این روش ها، تکنولوژی چاپ دیجیتال می باشد.
برخی از مزیت های این روش، عبارتند از:
شکسته نشدن کاشی ها
زمان تولید و نیروی کار حداقل
مدیریت مؤثر رنگ و تولید در مقیاس اندک.
از این روش می توان در تولید الگوهای شبه طبیعی مانند ساختارهای بافت دار استفاده کرد.
با این کار، می توان خلاقیت در طراحی را افزایش داد.
سیستم های چاپ دیجیتال روی کاشی، سرامیک و پرسلان همانند چاپگرهای خانگی رنگ را بر اساس پاشش به وسیله ی هدهای پیزوالکتریک روی کاشی منتقل می کنند.
در حال حاضر بیشتر کارخانجات کاشی، سرامیک و پرسلان ایران شروع به استفاده از تکنولوژی چاپ دیجیتال کرده اند.
در گذشته بیشتر از روش روتور (با استفاده از سیلندرهای استوانه ای) و روش تخت (مثل چاپ سیلک با استفاده از شابلون و توری های ابریشمی) استفاده می شد که برای هر رنگ باید یک چاپ انجام می گرفت و با تلفیق و روی هم افتادن هر رنگ چاپ، تصویر خروجی را چند چاپ ( مانند تک چاپ، دو چاپ، سه چاپ ) میگفتند